چگونه بدن ایمنی ایجاد میکند؟
آگنی (آتش گوارشی)، داتو (بافت ها)، اوجاس (محافظت از بافت) و مالاس (ضایعات) همه برای سلامت بدن حیاتی هستند. هر چهار مورد با هم ارتباط نزدیکی دارند و سلامت و عملکرد آنها به یکدیگر بستگی دارد.
جنبههای ایمنی
در آیورودا، آگنی به معنای “آتش” است و به آتش گوارشی بدن اشاره دارد. مسئول تمام فرآیندهای دگرگونی است که مهمترین آنها ساختن بافت سالم میباشد. هفت داتو یا بافت شاما پلاسما، خون، ماهیچه و پوست، چربی، استخوان، بافت عصبی و مغز استخوان و بافت تولید مثل هستند. آنها در یک زنجیره ایجاد میشوند که هر کدام توسط آگنی هضم شده تا بعدی را تولید کنند. غذا برای تولید اولین داتو، پلاسما، هضم میشود، سپس پلاسما برای تولید خون و غیره هضم میگردد. اوجاس در آخرین مرحله در زنجیره داتو ایجاد شده و به همین دلیل اغلب “داتو هشتم” نامیده میشود. این ماده ای است که از پرانا (انرژی زندگی) در بدن پشتیبانی میکند و در مقابل بیماری ها مصونیت میبخشد. مالاس به مواد دفعی بدن مانند ادرار، مدفوع و عرق اشاره دارد. برای حفظ سلامت بدن باید به طور موثر از بین بروند.
آما و آگنی ضعیف
اگر آگنی ضعیف باشد، دوشاها نامتعادل هستند یا مالاها به طور ناکارآمد دفع میشوند و آما (غذای هضم نشده) در بدن تجمع مییابد. به عنوان یک سم عمل میکند و عملکرد سالم بدن را مختل مینماید. برای جلوگیری از آما، آگنی سالم باید از طریق رژیم غذایی و ورزش حفظ شود.
آگنی سالم
بدن قادر به هضم غذا، جذب مناسب مواد مغذی آن و تولید بافت سالم است. این بدان معنی است که میتواند اوجاس بیشتری تولید کند، ایمنی بیشتر و ظرفیت بیشتری برای پرانا ایجاد کند.
آگنی ضعیف
بدن نمیتواند غذا را به درستی هضم کند. غذای هضم نشده آما نامیده میشود و این تجمع پیدا کرده و باعث بیماری میشود. داتوهای ناسالم تشکیل میشوند و اوجاس کمتر یا اصلا تولید نمیشود.
بدن مصونیت بیشتری دارد
افزایش اوجاس به این معنی است که بدن ظرفیت بیشتری برای پرانا دارد و در ترکیب با بافت سالم، ایمنی بیشتری در برابر بیماری دارد. هیچ تجمعی از آما وجود ندارد.
بدن از مصونیت کمتری برخوردار است
کاهش اوجاس به این معنی است که بدن ظرفیت کمتری برای پرانا و ایمنی کمتری دارد. داتوهای ناسالم منجر به کاهش دوشاهای غالب و باعث بیماری میشوند. تجمع آما نیز منجر به بیماری میگردد.
“تمام بیماری ها به دلیل اختلال عملکرد آگنی رخ میدهد.” چاراکا